Ο άνθρωπος από τα πρώτα χρόνια εμφάνισής του στη γη διέθετε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, όπως και τα άλλα άγρια ζώα. Μέσα από το ένστικτο αυτό αλλά και την παρατήρηση της συμπεριφοράς των άγριων ζώων ανέπτυξε προοδευτικά μια σημαντική γνώση όσον αφορά την πρόληψη και τη θεραπεία διαφόρων παθήσεων, καταναλώνοντας συγκεκριμένα φυτά ή μέρη φυτών (καρπούς, ρίζες, φύλλα).
Η χρήση των βοτάνων με σκοπό την πρόληψη και θεραπεία αναπτύχθηκε από σχεδόν όλους τους πολιτισμούς του αρχείου κόσμου, Κινέζους, Άραβες, Ινδιάνους Κεντρικής και Νότιας Αμερικής και φυσικά και από τους Έλληνες.
Στην αρχαιότητα χρησιμοποιούνταν μέρη όλων των φυτών και δέντρων για προληπτικούς και θεραπευτικούς σκοπούς ( ο Ιπποκράτης είναι αυτός που ανακάλυψε την ασπιρίνη της αρχαιότητας, χρησιμοποιώντας συστατικά του φλοιούτης Ιτιάς). Τα τελευταία χρόνια ο όρος «βότανο» χρησιμοποιείται για συγκεκριμένα φυτά τα οποία με διάφορες μορφές ροφήματος ή ως πρώτη ύλη (κατά πλάσμα) έχουν θεραπευτικά αποτελέσματα.
Το έργο του Ιπποκράτη συνέχισε ο Θεόφραστος με το βιβλίο του «Περί φυτών Ιστορίας». Μερικούς αιώνες μετά ο Διοσκουρίδης στο έργο του, «Περί Ιατρικής» περιγράφει 500 είδη φυτών και τη χρησιμότητά του από τα οποία τουλάχιστον 40 χρησιμοποιούνται έως και σήμερα στην δημιουργία φαρμάκων.
Όσον αφορά την Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική υπάρχει καταγραφή περισσότερων από 6000 φαρμακευτικών ουσιών, φυτικής, ζωικής ή ανόργανης προέλευσης με αξιοσημείωτη δράση στην αντιμετώπιση διαφόρων ασθενειών. Το παλαιότερο βιβλίο Κινεζικής Βοτανοθεραπείας το «Shen Nong Ben CaoJing” (221 π.Χ-220 π.Χ.) περιγράφει 365 τύπους βοτάνων πολλά από τα οποία χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα.
Επί δυναστείας Μίνγκ (1368 μ.Χ. – 1644 μ.Χ.) γράφτηκε το βιβλίο «Ben CaoGang Mu» στο οποίο υπάρχουν καταχωρημένα 1892 τύποι βοτάνων. Στην Κίνα σήμερα καλλιεργούνται πάνω από 8000 είδη βοτάνων. Έτσι διαθέτει το μεγαλύτερο αριθμό φαρμακευτικών βοτάνων παγκοσμίως τα οποία εξάγονται σε πάνω από 80 χώρες.
Για την επιλογή ενός βοτάνου στη θεραπεία κάποιας ασθένειας συνδυάζονται οι παρακάτω ιδιότητες και ποιότητες:
- Φύση:Η φύση ενός βοτάνου περιγράφεται ως θερμαντική ή δροσιστική (Wen), κρύα (Han), ουδέτερη (Ping)
- Γεύση: Τα βότανα ταξινομούνται με βάση τις πέντε γεύσεις: ξινό(Suan), πικρό (Ku), γλυκό (Gan), πικάντικο (Xin), αλμυρό (Xian). Κάθε μια από τις οποίες αντιστοιχεί σε ένα από τα πέντε στοιχεία της παραδοσιακής κινέζικης ιατρικής.
- Συσχετισμός: Αναφέρεται στη σχέση ενός βοτάνου με ένα συγκεκριμένο σύστημα οργάνων.
- Πρωταρχική δράση: Η ιδιότητα αυτή αναφέρεται στο αποτέλεσμα του συγκεκριμένου βοτάνου.
ΒΟΤΑΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ & ΚΕΝΤΡΟ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΥ ΟΡΑΣΕΩΣ
Στην κλινική μας Orasis AC ως γνήσιοι ολιστικοί θεραπευτές Ιατροί, εκτός από τις βελονιστικές θεραπείες χρησιμοποιούμε και τη βοτανοθεραπεία για την αντιμετώπιση παθήσεων του οφθαλμού.
Ύστερα από μεγάλη βιβλιογραφική έρευνα δημοσιευμένων μελετών στα πλέον έγκριτα ιατρικά περιοδικά όπως το Journal of Translational Medicine, καταλήξαμε στη χρησιμοποίηση ενός μείγματος βοτάνων με στόχο τη θεραπεία νεοαγγειακών οφθαλμικών διαταραχών.
Οι μελέτες για το συγκεκριμένο μείγμα βοτάνων σε μελέτες που πραγματοποιήθηκαν σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Κίνας, China-Japan Friendship Hospital, σε συνεργασία με το Beijing University ofChinese Medicine, κατέληξαν στα κάτωθι αποτελέσματα:
Το συγκεκριμένο μείγμα μπορεί να μειώσει τη χοριοειδή νεοαγγείωση (η οποία αποτελεί την κύρια αιτία νεοαποκτηθείσας τύφλωσης στον ανεπτυγμένο κόσμο) καθώς και την αιμορραγία στα μάτια. Βελτιώνει την οπτική οξύτητα σε ασθενείς με νεοαγγειακό ηλικιακό εκφυλισμό της ωχράς κηλίδας (ΑΜΔ) και με παθολογική μυωπία.
Επίσης έχει αποδειχθεί ότι η δράση των συγκεκριμένων βοτάνων στη χοριοειδή νεοαγγείωση είναι συγκρίσιμη με την ενδοϋαλοειδική ένεση bevacizumab (Avastin).